کد مطلب:227840 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120
نهی حضرت رضا از همنشینی با منحرفان
حضرت رضا علیه السلام عنایت ویژه ای به نگهبانی شیعیان از انحراف فكری و عملی داشتند؛ چنان كه روزی به یكی از شاگردانشان به نام «داود بن قاسم»، معروف به ابوهاشم جعفری، فرمودند: چرا با «عبدالرحمن بن یعقوب» همنشینی می كنی؟
ابوهاشم گفت: عبدالرحمن دایی من است.
امام فرمودند: او درباره ی ذات پاك خدا مطالبی می گوید كه ساحت مقدسش از این موارد مبراست؛ یا با او همنشین باش و ما را ترك كن، و یا با ما همنشین باش و از او دوری كن.
ابوهاشم: او هر عقیده ای دارد و هر چه می گوید، بر من چه آسیبی دارد؟ با این كه من بر عقیده ی حق خود استوار هستم و از عقیده ی او دوری می كنم.
امام رضا علیه السلام: آیا نمی ترسی كه بلایی به او برسد و تو نیز به بلای او بسوزی؟ آیا نمی دانی كه شخصی از یاران حضرت موسی علیه السلام بود، ولی پدرش از یاران فرعون بود. هنگامی كه سپاه فرعون به سپاه موسی علیه السلام رسید، او نزد پدر رفت تا او را موعظه كند و به سپاه حضرت موسی ملحق سازد، اما پدر سخنانش را رد می كرد و با هم ستیزه می كردند، ناگاه بلای غرق شدن فرعونیان فرارسید و آن پسر نیز همراه پدر غرق شد.
[ صفحه 94]
وقتی این خبر به موسی علیه السلام رسید فرمود:
او در رحمت خدا است، ولی چون عذاب فرود آید، از آن كس كه نزدیك گناهكار است، دفاعی نخواهد شد. [1] .
ابوهاشم گفت: عبدالرحمن دایی من است.
امام فرمودند: او درباره ی ذات پاك خدا مطالبی می گوید كه ساحت مقدسش از این موارد مبراست؛ یا با او همنشین باش و ما را ترك كن، و یا با ما همنشین باش و از او دوری كن.
ابوهاشم: او هر عقیده ای دارد و هر چه می گوید، بر من چه آسیبی دارد؟ با این كه من بر عقیده ی حق خود استوار هستم و از عقیده ی او دوری می كنم.
امام رضا علیه السلام: آیا نمی ترسی كه بلایی به او برسد و تو نیز به بلای او بسوزی؟ آیا نمی دانی كه شخصی از یاران حضرت موسی علیه السلام بود، ولی پدرش از یاران فرعون بود. هنگامی كه سپاه فرعون به سپاه موسی علیه السلام رسید، او نزد پدر رفت تا او را موعظه كند و به سپاه حضرت موسی ملحق سازد، اما پدر سخنانش را رد می كرد و با هم ستیزه می كردند، ناگاه بلای غرق شدن فرعونیان فرارسید و آن پسر نیز همراه پدر غرق شد.
[ صفحه 94]
وقتی این خبر به موسی علیه السلام رسید فرمود:
او در رحمت خدا است، ولی چون عذاب فرود آید، از آن كس كه نزدیك گناهكار است، دفاعی نخواهد شد. [1] .
[1] اصول كافي، ج 2، صص 375 - 374.